Ассалому алайкум мухтарам ва азиз ака ука ва опа сингиллар. Ибодат мавзусига бағишланган дастурга хуш келибсиз.

Масиҳ халқни севарди, азоб чекаётганлар билан бирга азоб чекар эди, ва биз ҳам шундай қилишимизни хоҳлайди. Гуноҳга ботган, иблиснинг қурбонларига, ҳеч кимга керак эмасларга, йўқолган ва абадий азоб чекишни кутаётганларга бизнинг юракларимизда яшаётган Худонинг муҳаббати, Исо Масиҳнинг кўзлари билан уларга қарайди. Бу муҳаббат бизни бу одамлар ҳақида Исо Масиҳнинг сўзлари билан ибодат қилишга ундайди.

У ҳатто Унинг устидан кулганларга, бу одамларнинг гуноҳи учун У хочда азоб чекаётган вақтда ҳам, уларга ачиниб қарар эди.

Луқо 23:34: «Исо: Эй Ота! Уларни кечиргин, улар нима қилаётганини билмайдилар – дер эди». Қайта ва қайта биз Хушхабардаги сўзларни ўқиймиз: «Исо халққа ачинди». У халқ эҳтиёжларига ён босди. Ачиниш азоб чекаётганлар билан бирга азоб чекишни, бошқаларнинг жафосини худди ўзиникидек ҳис этишни билдиради. Бу Уни халқнинг эҳтиёжлари ҳақида ибодат қилишга ва раҳм-шафқат ишларини қилишга ундар эди. Унинг ҳамма мўъжизалари тўғридан-тўғри одамларга раҳми келиш билан боғлиқ ва Худонинг одамларга бўлган муҳаббатини намоён қилиб очади. Матто 14:14: “Исо қайиқдан чиқиб, тумонат одамни кўрди. Уларга ачинди ва уларнинг хасталарига шифо берди”.

Кўп одамлар фақат ўзларининг муаммолари ҳақида ўйлайдилар ва бошқаларнинг эҳтиёжларини кўра олишга қобилиятлари йўқ. Баттарроқ бўлади: баъзилар бошқаларни азоб чекишини кўради, лекин ҳеч қандай раҳм ҳис-туйғуси бўлмайди, ҳамдардлик ҳақида гапирмаса ҳам бўлади. Кўплар ҳеч қандай ачинишсиз бахтсиз ҳодисаларни, йўқолишларни, бахтсиз ҳодисаларни ва ҳар хил фожиаларни кўрадилар.

Агар бизда Исо Масиҳ Муқаддас Руҳ билан яшаса, унда биз Унинг ҳиссиётларига ҳам эга бўлишимиз керак. Агар улар бўлмаса, Худо бизни бошқаларнинг эҳтиёжларини ҳис этувчи ва ҳозир жавоб бўлувчи қилиши учун сидқидилдан ибодат қилишимиз керак. Кейин биз нима ҳақида ибодат қилган бўлсак бажаришимиз ва бошқаларнинг эҳтиёжларида иштирок этишимиз керак. Биз буни бажарганимизда, Худо одамларга бўлган Ўзининг муҳаббатини улар ҳақида биз ачиниш ва сабр-тоқат билан ибодат қилганимизда бизга очади. Бошқаларнинг эҳтиёжлари ҳақидаги бу ғамхўрлик бизнинг ибодатимизни самарали қилади.

Бу бизнинг ибодатимизни самимий қилади. Худо ибодат қилаётганларнинг юракларини ўқийди ва бизнинг ибодат сўзларимизда қутқарилишга ёки ёрдамга муҳтожларни севувчи юракларни кўрганида, У ибодатларимизга жавоб беришига бизнинг ишончимизни орттиради.

Ассалому алайкум мухтарам ва азиз ака ука ва опа сингиллар. Ибодат мавзусига бағишланган дастурга хуш келибсиз.

Масиҳ халқни севарди, азоб чекаётганлар билан бирга азоб чекар эди, ва биз ҳам шундай қилишимизни хоҳлайди. Гуноҳга ботган, иблиснинг қурбонларига, ҳеч кимга керак эмасларга, йўқолган ва абадий азоб чекишни кутаётганларга бизнинг юракларимизда яшаётган Худонинг муҳаббати, Исо Масиҳнинг кўзлари билан уларга қарайди. Бу муҳаббат бизни бу одамлар ҳақида Исо Масиҳнинг сўзлари билан ибодат қилишга ундайди.

У ҳатто Унинг устидан кулганларга, бу одамларнинг гуноҳи учун У хочда азоб чекаётган вақтда ҳам, уларга ачиниб қарар эди.

Луқо 23:34: «Исо: Эй Ота! Уларни кечиргин, улар нима қилаётганини билмайдилар – дер эди». Қайта ва қайта биз Хушхабардаги сўзларни ўқиймиз: «Исо халққа ачинди». У халқ эҳтиёжларига ён босди. Ачиниш азоб чекаётганлар билан бирга азоб чекишни, бошқаларнинг жафосини худди ўзиникидек ҳис этишни билдиради. Бу Уни халқнинг эҳтиёжлари ҳақида ибодат қилишга ва раҳм-шафқат ишларини қилишга ундар эди. Унинг ҳамма мўъжизалари тўғридан-тўғри одамларга раҳми келиш билан боғлиқ ва Худонинг одамларга бўлган муҳаббатини намоён қилиб очади. Матто 14:14: “Исо қайиқдан чиқиб, тумонат одамни кўрди. Уларга ачинди ва уларнинг хасталарига шифо берди”.

Кўп одамлар фақат ўзларининг муаммолари ҳақида ўйлайдилар ва бошқаларнинг эҳтиёжларини кўра олишга қобилиятлари йўқ. Баттарроқ бўлади: баъзилар бошқаларни азоб чекишини кўради, лекин ҳеч қандай раҳм ҳис-туйғуси бўлмайди, ҳамдардлик ҳақида гапирмаса ҳам бўлади. Кўплар ҳеч қандай ачинишсиз бахтсиз ҳодисаларни, йўқолишларни, бахтсиз ҳодисаларни ва ҳар хил фожиаларни кўрадилар.

Агар бизда Исо Масиҳ Муқаддас Руҳ билан яшаса, унда биз Унинг ҳиссиётларига ҳам эга бўлишимиз керак. Агар улар бўлмаса, Худо бизни бошқаларнинг эҳтиёжларини ҳис этувчи ва ҳозир жавоб бўлувчи қилиши учун сидқидилдан ибодат қилишимиз керак. Кейин биз нима ҳақида ибодат қилган бўлсак бажаришимиз ва бошқаларнинг эҳтиёжларида иштирок этишимиз керак. Биз буни бажарганимизда, Худо одамларга бўлган Ўзининг муҳаббатини улар ҳақида биз ачиниш ва сабр-тоқат билан ибодат қилганимизда бизга очади. Бошқаларнинг эҳтиёжлари ҳақидаги бу ғамхўрлик бизнинг ибодатимизни самарали қилади.

Бу бизнинг ибодатимизни самимий қилади. Худо ибодат қилаётганларнинг юракларини ўқийди ва бизнинг ибодат сўзларимизда қутқарилишга ёки ёрдамга муҳтожларни севувчи юракларни кўрганида, У ибодатларимизга жавоб беришига бизнинг ишончимизни орттиради.

Азизлар, бордию сизда ҳам ибодат эҳтиёжи бўлса, dilkashradio.com сайтидан фойдаланиб, бизга хабар йўлланг. Биз сиз учун биргаликда ибодат қиламиз. Исмларингиз эфирга узатилмайди. Раббимиз инояти барчангизга ёр бўлсин азизлар. Ҳайир, омон бўлинг.