“Осмондан эса : «Бу Менинг севикли Ўћлимдир, Ундан мамнунман”, деган нидо келди.” Матто 3 :17
Ассалому алайкум џадрли биродарлар. Орамизда ќар биримиз имонга келганимиздан сўнг, бир оз ваџт ўтгач, сувга чўмдирилиб, ќаџиџатда Исонинг издоши, Худованднинг фарзанди эканимизни тасдиџлаганмиз. БУндай џилишимизга сабаб нима? Чунки Раббимиз Исо самога кўтарилишидан олдин бизга шундай буйруџ берган эди. Кимда ким ўзини ќаџиџатда Исонинг издошиман, Худо оиласининг аъзосиман деса, Унинг амрига бўйсуниши керак. Раббимиз Исо биз учун энг мукаммал намуна десак бўлади. У ерда яшаганида биз каби џийинчиликларга, очликларга, васвасаларга, инсонларнинг ќаџоратига дуч келди. У худди биз каби оддий инсон бўлиб яшади. Бироџ ќеч џандай гуноќ џилмади. Ќар нарсада биз учун ўрнак бўлди. Муџаддас Китобни ўџиганимизда Унинг ќаёти ќаџида яхшироџ билиб оламиз ва Ундан ўрганамиз.
Яна сувга чўмдирилишимизга џайтадиган бўлсак, бунда ќам Раббимиз бизга ўрнак бўлди. У илоќий Зот бўлишига џарамай оддий инсон каби сувга чўмдирилди. Бу билан эса Отасининг иродасини бажарди. Бу мавзуда Худованд бизга нима деркин. Уни эшитайлик.
“Фарзандим, Исонинг џандай катта бўлгани ва ёшлигидаги воџеаларни билиш сен учун муќим эмас. У хизматини бошлашидан олдин, мен Яхёни ўртага чиџардим. У инсонларга гуноќлар учун тавба џилиш кераклигини эслатиб, Исо учун йўл ќозирлади. У инсонларга гуноќлардан юз ўгириб Менга џараш кераклигини эслатди. Исо Ўз хизматини бошлайдиган пайтда одамлар орасида солиќ хаёт кечириш, Худога юз буриш хохишлари уйћонган эди. Ўша пайтда Яќёни тинглаш учун одамлар унинг ортидан эргашиб юришарди. Жуда кўпчилик сувга чўмилиш билан кечирим олдилар. Бироџ у бор йўћи Масиќ келиши учун йўл ќозирловчи эди ќолос.
У Исо Масиќ олдида ўзининг ќеч ким эмаслигини тан олган эди. Шунинг учун Исо Иорданга келиб, Яќёдан Уни чўмдиришини айтганида Яќё иккиланиб џолди. Бироџ Исо Масиќ сувдан чиџџанида ЯЌё џадимги пайћамбарлар айтган башорат амалга ошганини кўрди. Яќё Исо Масиќнинг устига кабутардек тушиб џўнган Руќимни кўрди ва овозимни эшитди: “Бу менинг севикли Ўћлимдир, Ундан мамнунман.” Исо Менинг Ўћлим. У џилган ва айтган хамма нарсадан мамнунман. Агар сен ќам Мени ќаџиџатда мамнун џилишни истасанг, Унинг айтганларига ишон ва Исонинг сен учун џилган ишларини џабул џил. У сенга џудратли ќаёт кечириш имконини бериш учун келган. Мен сенинг шундай ќаёт кечиришингни истайман. Шунинг учун Исога айтганимдай, сенга ќам шундай дейман азиз фарзандим: «Сен Менинг севикли ўћлимсан, фарзандимсан. Мен билан эканингдан хурсандман.” Сенинг џилган ишларинг учун эмас, менинг олдимда ўзингни камтар тутганинг, гуноќларингни очиџ эътироф этганинг ва Менинг кечиримингни џабул џилганинг учун сендан мамнунман.
Сен Исонинг џурбонлигига ишондинг ва мен сени У билан бирга кўраман. Сен Унинг солиќлиги билан кийингансан. Унинг шон-шарафига ќам шериксан. Сен хурсанд бўл, чунки Унинг сенга бўлган мухаббати орџали шундай буюк иноятга эга бўлиб турибсан.” Џадрдон биродарлар. Биз ќаммамиз Худованд оиласининг аъзоларимиз. МАсиќ танасининг узвларимиз. Гарчи бу ташвишли, шовџин суронли, муаммоларга тўла дунёда яшасак ќам, хаётимиздан маџсадимиз нима эканлигини унутмаслигимиз керак. Худованд билан бирга яккама-якка ёлћиз џолиш, У билан муносабатда бўлиш руќимиз учун куч ва озуџа бўлади. Биз жисмонан инсон бўлсак ќам, бошџалардан фарџлимиз. ЧУнки биз ХУдонинг фарзандларимиз. Бизда Унинг РУќи бор. Унинг Руќи орџали руќий ќаётимиз ўсади, гуллаб яшнайди. Агарда руќимиз Худодан озуџа олмаса, ўлади. Аввалги ваџтлардек ќадеб жисмоний ќаётимизга эмас, руќий хаётимизга ќам эътибор џаратайлик. Биз учун муќими руќий ќаётимиз, бошџаси эса иккинчи ўринда.
