Ассалому алайкум. Ўтган сафар бу суҳбатимизни бошлаган бўлсак-да, ниҳоясига етмаган эдик. Шу сабаб, бугун эр-хотинлар ҳаётда қандай қилиб бир-бирлари учун либос бўлишлари мумкинлиги ҳақидаги суҳбатимизни давом эттирамиз. Оилада шундай воқеа-ҳодисалар бўладики, буни фақат эр билан хотингина билса етарли. Бу воқеалар кўчага ёйилмаслиги шарт. Бироқ ҳамма эр-хотинлар ҳам бунга амал қилмайдилар. Бир оила бўлгувчи эди. Эри хотинини чақмаган кўча аҳли қолмаган бўлса, хотини эри устида шикоят қилмаган қўшнилари қолмаган эди. Ота-оналари бунинг иснон эканлиги ҳақида гапириб, насиҳат қилсалар ҳам кор қилмади. Орадан ўн йил ўтибдики, фарзандлари тўрттага етган бўлишига қарамай, бир-бирларини бедаволикда айблаб шикоят қилишдан орланмасдилар.

Бир-бирларига либос бўла олмаган буларнинг нимаси эр-хотин?! Бир вақтлар бу эр-хотинлар тоифасига тескари тоифадаги эр-хотинлар ҳақида антиқа ривоят эшитгандим. Менга у жуда маъқул бўлганди. Унда айтилишича, бир келин-куёв бўлиб, тўйларидан бир йил ўтар-ўтмас ўрталарида «ғиди-биди» гап чиқибди. Бунинг сабабини ҳеч ким, ҳатто, ота-оналар ҳам билиша олмабди. Аммо совуқчилик, жанжал-сурон кун сайин ошиб, ахири маҳалладагиларга етиб борибди. Бир куни чойхона кексаларидан бири куёвни қошига чорлаб: «Анварбек, бу ёққа келингчи… келин билан ораларингдан ола мушук ўтибди. Нима бўлди, нима гап, тинчликми?» — деб куёвни сўроққа тутибди. Анварбек хомуш тортиб сукут қилиб қолибди.

Ҳалиги кекса киши яна сўрабди. Анварбек қараса отахон жиддий сўраётган эмиш. Шунда Анварбек: «Амакижон, сиз айтаётган келин менинг хотиним. Хотинимнинг сирини сизга нечун айтаман-айтмайман», — деб чойхонадан чиқиб кетибди. Орадан бир неча ой ўтгач, улар ажрашиб кетишибди. Турмушлари бўлмабди. Бир-икки ой ўтибди. Анварбек чойхонага чиқиб юраверибди. Кунларнинг бирида яна ўша отахон уни ҳузурига чақирибди: «Қани, Анварбек, анави куни «келиннинг нима айби бор, нимаси сенга ёқмаяпти», десам сиз: «У менин хотиним, хотинимнинг сирини сизга нега айтаман», дегандингиз. Мана эшитишимча ажрашиб кетибсизлар. Қани бўлмаса, энди айтинг-чи, келиннинг айби нима эди?», деб сўраб қолибди. Шунда Анварбек жиддий тус олиб: «Эй, амакижон, энди у менинг хотиним эмас, бировнинг хотини, бировнинг хотини билан менинг нима ишим бор», — деб жавоб қилган экан.

Сир сақлашнинг одобини қаранг! Бу воқеада эр-хотинлар ажрашиб кетибдилар ҳамки, бир-бирларининг айбларини сир сақладилар. Либос бўлса шунчалик бўлади-да! Биринчи воқеада эса эр билан хотин ҳамон бирга яшаб келаётган бўлса ҳам, бир-бирларининг айбларини дастурхон қиладилар. Бундай оилада қандай фарзандлар улғаяди? Эр-хотин бир-бирининг айбини, камчиликларини кўрар экан, ётиғи билан ҳоли қолганларида гаплашиб олмоқликлари лозим. Зинҳор уларнинг бир-бирларини айблашларини фарзандлари эшитмасин. Фарзанд онадан отанинг камчилигини, отадан эса онанинг камчилигини эшитмаслиги лозим. Шундай қоидаларга риоя қилган эр-хотингина бир-бирларига чиндан ҳам либос бўла оладилар. Сизларга шундай мукаммаллик тилаб, Худо оилангизга тинчлик ато қилсин, деб қоламиз. Азизлар сизни оила мавзуси қизиқтирса бизнинг www.najot.com сайтимизга кириб кўришингизни маслаҳат берамиз.