Narrator 1 Ассалому алайкум. Мусо пайғамбар Эски Аҳднинг тимсоли бўлишига қарамасдан, у Янги Аҳдда яшаган. Эски Аҳд пайғамбарлари Янги Аҳдни яхши тушунган ва Янги Аҳд тариҳдан ҳали жой олмаган бўлганига қарамасдан, улар Янги Аҳдга ишонишган. Янги Аҳд Исо Масиҳнинг ҳочда тўкилган қонига асосланади, “кўпларнинг гуноҳлари кечирилиши учун тўкиладиган, Янги Аҳдни тасдиқлайдиган қондир (Матто 26:28)”. Эски Аҳд пайғамбарлари худди бизларга ўхшаб Масиҳнинг ўлими орқали нажот топишган, демак, улар ҳам биз каби ҳаёт кечиришган. Мусо пайғамабар Худога ишониб Фиравнга гапириш учун Худо уни қувватлаган. Худонинг ваъдасига, яъни гапириши учун керакли гапларни оғзига солишига Мусо ишонган, хуллас Мусо пайғамбар Янги Аҳдда ҳаёт кечирган. Лекин, шуларга қарамасдан Мусо ҳам биз каби йиқилишларга дуч келган. Тошга гапиришни ўрнига, у уни уради, шу билан Худога итоатсизлик қилган.
Narrator 2 Бунинг натижасида, ваъда қилинган юртга унга кириш руҳсати берилмаган эди. Лекин Худонинг Ўзи унинг ичида иш олиб боргани туфайли, раҳбарлиги чеклантирилган бўлишига қарамай, Мусонинг муносабатларини яна тикланган. Мусо пайғамбар Худо билан муносабатларини тиклаб олдинга қараб юрганидек, биз ҳам худди шундай таъсир этувчи ва унумдор ҳизматчига айланишимиз мумкин. Мусо пайғамбар Эски Аҳд тимсолидир, чунки у Қонун тимсолидир, Қонун эса ўз ўрнида тана билан доим боғлиқ. Агар тана муаммоси бўлмаганида эди, ҳеч қандай Қонун ҳам бўлмаган бўлар эди. Одам Ато ва Момо Ҳавога ҳеч қандай Қонун берилмаган эди. Қонун уларга керак бўлмаган. Уларда ишлаган Худога ишонгани учун Қонун уларнинг қалбларига ёзилган эди. Ҳар бир вазиятда тўғри иш тутишни улар билишган, агар биз ҳам Руҳда яшасак худди шундай ҳаётга эга бўлишимиз мумкин.
Narrator 1 Шунинг учун, Павлус имонга келган заҳотимиздаёқ Қонун тугайди, деб доим тортишиб келган. Лекин ишонишни бас қилган дақиқамиздаёқ, Қонун яна қайтиб келади. Хаёт стандартига айланган Қонун ҳеч қачон ўзгармайди. Қонун ҳеч нарсага арзимайди, лекин у Худонинг феълини ифода этади, Худонинг феъл атвори эса ҳеч қачон ўзгармайди. Агар Худога ўхшаган бўлганимизда, дунё, жаннат ёки ер қанча умр кўришидан қатъий назар, талаб бизнинг қўлимизда бўлар эди. Исо “Еру осмон битар, лекин Менинг сўзларим битмас (Марк 13:31. Матто 24:35. Луқо 21:33)”, деб айтган. Чунки бу сўзлар Худонинг феълини ифода этади. Бошқа сўз билан айтганда, Қонун ҳеч қачон тугамайди. Лекин Масиҳга ишонишингиз билан Қонун сиз учун тугайди. Бундан сўнг Қонун сиздан ҳеч нарса талаб қила олмайди.
Narrator 2 Лекин Исога ишониш деганда мен шунчаки Унга ишонишни назарда тутмаяпман, аксинча, ҳақиқий масиҳийдек Унга умид боғлашни назарда тутяпман. Исонинг ичингизда иш олиб боришини кутсангиз, ичингиздаги ҳаёт билан таъминлашига умид боғласангиз ва бунга тўлиқ ишонганингиздагина Қонунга муҳтож бўлмайсиз.
Бошқа сўз билан айтганда, Қонун имон билан тугайди. Шунинг учун Римликларга мактубда Павлус, “Масиҳ эса – Қонуннинг охиридир. Масиҳга эътиқод қилган ҳар бир гуноҳкорни Худо оқлайди (Рим. 10:4)”, деб айтган. Агар Қонунга қулоқ
солишга ҳаракат қилсангиз, қонун ишлайди. Лекин ичингиздаги Худога жавоб берганингизда, ўша асосда амал қилганингизда бу имон бўлади. Шунда сиз Қонунни бошқа йўл билан ижро этасиз.
