Narrаtor 1 Ассалому алайкум қадрдон биродар. Ўтган сафарги суҳбатимизда ваъда берганимиздек, Ёқубнинг номаси кимга аталгани ҳақидаги саволга бугун атрофлича жавоб берамиз. Фақат бугина эмас, бу китобнинг нодирлиги сиридан ҳам воқиф этамиз. Павлуснинг мактублари маълум бир жамоат ёки шахсга тегишли бўлганини биламиз, аммо Ёқубнинг мактуби-чи? У кимга аталган? Ёқуб мактубини шундай бошлайди: “Мен, Худонинг ва Раббимиз Исо Масиҳнинг қули Ёқубдан, ўзга юртларга тарқалиб кетган ўн икки қабилага салом!” Унинг ёзганларидан Яҳудийликнинг хуш ҳиди келиб туради. Мактубдаги салобатли оҳанг қадимги пайғамбарлар китоблариникига, ёзилиш услуби ва гўзаллигига кўра Забур китобига ўхшайди. Ёқуб 1 боб 18 оятда шундай ёзилган: “Худо келажакда бутун борлиқни янгилайди. Биз бу янгиланишнинг илк ҳосили бўлишимиз учун Худо Ўз хоҳишига кўра бизга ҳақиқат каломи орқали янги ҳаёт берди.”
Narrаtor 2 Энди бу оятни Эски Аҳддаги Левийлар китобидаги қуйидаги оят билан солиштириб кўринг: “Исроил халқига шундай деди: “Мен сизларга бераётган юртга кирганингиздан кейин, ҳар йили йиғиштирган ҳосилингизнинг биринчи боғламини руҳонийга олиб келинг.” У мактубида Иброҳим пайғамбар, Сарвари Олам ва эрта ёки кеч, баҳорги ёки кузги ёмғирлар ҳақида ёзади. Кўпчилик олимлар бу мактубни Рим империяси давлатларига тарқалиб кетган барча яҳудийларга ёзилган деб ҳисоблашса-да, умуман олганда бу мактуб яҳудий тингловчиларга ёзилган. Мактуб Юнон тилида ёзилган бўлса-да, унда яҳудийча рамзлар ишлатилган. Чамаси, ҳаворий Бутрус ғарбдаги яҳудийларга мактуб ёзган бўлса, Ёқуб, шарқдаги – Бобил ва Месопотамияда яшайдиган яҳудийларга ёзган. Шуниси қизиқки, бизнинг замонимизгача етиб келган илк Муқаддас Китоб тўплами ичида Ёқуб мактуби йўқ.
Narrаtor 1 Бундан ташқари, эрамизнинг иккинчи асрига тегишли “мураторлик” деб номланган биринчи йиғилган Муқаддас Китоб тўплами ичида, нафақат Ёқуб китоби, балки Ибронийларга мактуби ва Бутруснинг мактублари ҳам йўқ. Ёқуб китобини кейинроқ 4 асрда Муқаддас китоб тўпламига киритила бошланди. Ёқубнинг номаси ҳам мактуб ҳам ваъз кўринишида ёзилган. У бошланишида мактуб кўринишида ёзилган бўлсада, маҳсус бир одамга ёки жамоатга қарата мурожат қилувчи сўзлар учрамайди. Бу нома мактуб сифатида эмас, жамоатларда ўқиб берилиши лозим бўлган, кўпчиликка мурожаат қилувчи ваъздек ёзилган. Бу нома диктаторлик услубида эмас, салобатли тарзда ёзилган. 108 оятдан иборат бу матнда 52 марта буйруқ оҳангида ёзилган гаплар учрайди. Бу нома жуда ҳам жонли, чуқур маънога бой. Гаплари ҳам оддий, қисқа ва тушунарли. Бу номада кўпгина ўҳшатишлар, метафоралар ва шеърий ўҳшатишлар учрайди.
Narrаtor 2 Нутқ услуби кучли ва жонли, сўзлари пухта ўйланган, чуқур маъноли. Жумлалар содда ва тушунарли тузилган. Мактубда кўплаб метафора ва шеърий таққослашлар мавжуд. Бу китоб кичкина бўлсада, унда насиҳат, риторик саволлар ва кундалик ҳаётдан мисоллар анчагина берилган. Бу мактубда ҳаракатдаги, яъни амалдаги имондан ташқари, ҳақиқий биродарларча севги қандай бўлиши кераклиги ҳаётий мисоллар билан келтирилган. “Фараз қилинг, имонли биродарингиз оч-яланғоч бўлса-ю, сиз унга: “Яхши бор! Исиниб, қорнингни тўйдириб юр десангиз-у, эҳтиёжини қондирмасангиз, бундан нима фойда?! Шунга ўҳшаб қуруқ имоннинг ўзи амалсиз ўликдир”. Бу оятнинг ўзида нафақат имоннинг ҳаракатдаги кўриниши, балки биродарга қандай севги кўрсатиш ҳақида ҳам иодаланган. Бу китоб турли ҳаётий воқеаларда Худонинг фарзанди ўзини қандай тутиши кераклиги ҳақидадир.
